چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟

تفاوت کوین و توکن

تفاوت کوین و توکن در چیه ؟

توکن ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل ندارد و روی شبکه های دیگری مانند تریوم جابه‌جا می‌شود .بلاکچین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات است پس مهمترین چیزی که توکن رابا کوین متمایز می‌کند داشتن یا نداشتن بلاکچین مستقل است بنابراین یک کوین ارز دیجیتال است که بلاک چین مستقل خود را دارا است عرض هایی مثل اتریوم بیت کوین لایت کوین بیت کوین کش بسته و ارز دیجیتالی که بلاک چین اختصاصی خود را دارند در دسته بندی که اینها قرار می‌گیرند از بزرگترین توکن های بازار میشه اشاره کرد به تتر و یرن فایننس و bat چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ و با حدود ۲۸۰۰ تا ارز دیجیتال از ۳۹۰۰ ارز دیجیتال که وجود دارند در حقیقت توکن هستند و از بلاکچین های مانند اتریوم و بایننس چین و ایاس استفاده می‌کنند .
حالا واستون سوال میشه که من از کجا بدونم کدوم ارز دیجیتال کوین و کدوم توکن خب کاری نداره با من وارد گوگل شو و سرچ کن کوین مارکت کپ خوب در صدر جدول هم دارد که می‌بینید نوشته کن مارکت کرد و روش کلیک می کنید و وارد سایت میشه صفحه پیج ببینید بر اساس رنک بندی یک بیت کوین دو اتریوم حالا ما برای مثال روی ایکس آر پی کلیک می کنیم خوب حالا از کجا بفهمیم توکن این و از کجا بدونیم کوین خوب کاری نداره اینجا نوشته ایکس آر پی دقیقاً پایین ایکس آر پی نوشته رنک۵ و در کنار رنگی ۵ نوشته کوین یعنی ایکس آر پی یک کوین است.
خوب حالا بریم یک مثال دیگه باهم بزنیم بریم روی ارز تتا روش کلیک می کنیم می‌بینیم که تتا یک کوین رنک۱۷ و بغلش نوشته شده کوین حالا می خوام یک‌توکن بهتون معرفی کنم مثل تتر مثل یونی سواپ روی یونی سواپ کلیک کن و وارد صفحه اش شو دقیقاً پایین یونی سواپ بغل رنک ۱۷ نوشته شده توکن یعنی یونی سواپ یک توکن است.انواع توکن های مهم برای سرمایه‌گذاری ،توکن اوراق بهادار ارز دیجیتالی است که دارنده آن صاحاب بخشی از یک دارایی شرکت یا سود یک فعالیت خاص خواهد بود ،توکن حاکمیتی ارز دیجیتالی است که می‌توانید با آن در تصمیم‌گیری‌ها و رای گیری ها برای آینده سیستم نقش داشته باشد توکن کاربردی ارز دیجیتالی که از آن برای پرداخت هزینه ها و خدمات کالا در یک یا چند پروژه خاص استفاده می شود.

تفاوت کوین و توکن

تفاوت کوین و توکن | توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است، نگران نباشید و این مقاله را تا پایان دنبال کنید. در این مقاله ابتدا با بیانی کاملاً ساده توضیح می‌دهیم که تفاوت کوین و توکن در بازار ارزهای دیجیتال چیست و سپس مزیت‌های ایجاد […]

تفاوت کوین و توکن | توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است، نگران نباشید و این مقاله را تا پایان دنبال کنید. در این مقاله ابتدا با بیانی کاملاً ساده توضیح می‌دهیم که تفاوت کوین و توکن در بازار ارزهای دیجیتال چیست و سپس مزیت‌های ایجاد یک توکن به‌جای بلاک چین اختصاصی را بررسی می‌کنیم. همچنین چگونگی ذخیره‌سازی توکن‌ها در کیف پول‌ها را توضیح داده و در پایان انواع دسته‌بندی توکن‌ها را نام می‌بریم.

کوین (Coin) چیست؟

یک کوین مانند لایت‌کوین، از طریق ایجاد تغییراتی در کد اصلی بیت‌کوین ایجاد می‌شود. به این ارزهای دیجیتال، آلتکوین (Altcoin) نیز گفته می‌شود، زیرا به تناوب بیت‌کوین، می‌توانند استفاده شوند و کاربردهای آنها شبیه بیت‌کوین است.

بنابراین ویژگی‌های آلتکوین‌ها با بیت‌کوین مشابه است:

قابل تعویض: یعنی یک واحد از آنها معادل واحدهای دیگر است. (مثلا ۱ لایت‌کوین با ۱ لایت‌کوین دیگر تفاوتی ندارد)
قابل تقسیم: ۱ واحد از آنها را می‌توان به واحدهای کوچکتری تقسیم کرد.
قابل پذیرش: به عنوان یک روش برای تبدیل ارزها می‌توان از آنها استفاده کرد.
عرضه محدود: عرضه آنها محدود شده و کل عرضه ثابت باقی می‌ماند. (به استثنای برخی)
یک شکل: همه نسخه‌های آن ارز دارای ارزشی یکسان هستند.
پرتابل: قابل نقل و انتقال هستند و می‌توانند به سایر ارزها تبدیل شوند.
ماندگار: می‌توان آنها را چندین بار استفاده کرد، بدون اینکه از ارزش آنها کاسته شود.

همچنین کریپتوکارنسی‌های دیگری همانند مونرو (Monero) با نماد XMR وجود دارد که براساس کدهای بیت‌کوین ایجاد نشده ولی به آنها نیز کوین (Coin) گفته می‌شود زیرا خود دارای بلاک‌چین اختصاصی هستند و ویژگی‌های بالا در موردشان صدق می‌کند.

این کوین‌ها با نام‌های مختلفی خوانده می‌شوند: کریپتو، کریپتوکوین، کریپتوکارنسی، ارز رمزنگاری‌شده، رمزارز و ارزهای رمزپایه.

برای ساده‌تر کردن فهم موضوع، می‌توان ارزهای رمزنگاری‌شده را به عنوان دسته اصلی دانست، در زیر آن، کوین‌ها به عنوان یک زیردسته جای می‌گیرد و توکن‌ها نیز به عنوان یک زیر دسته دیگر شناخته می‌شود.

با این حال، بلاک‌چین‌هایی همانند اتریوم و ریپل باید در زیر دسته کوین‌ها جای بگیرند زیرا با وجودیکه صرفا برای نقل و انتقال ارزش از آنها استفاده نمی‌شود، دارای ویژگی‌های ذکر شده کوین‌ها هستند و بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند.

اما موضوع توکن متفاوت است و وقتی در ادامه، ویژگی‌های توکن (Token) ها را شرح دادیم، متوجه می‌شوید با کوین‌ها تفاوت دارند.

توکن (Token) چیست؟

توکن نیز نوعی ارز رمزنگاری شده است که معمولا بر روی پلتفرم یک بلاک‌چین دیگر ایجاد می‌شود. معمولا توکن‌ها برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا به عنوان یک دارایی و… استفاده می‌شوند.

توکن‌ها نیز خود دارای انواع مختلفی هستند.

برای مثال، پروژه Golem را در نظر بگیرید. نماد توکن این پروژه GNT است و بر پایه بلاک‌چین اتریوم ساخته شده (یعنی دارای بلاک‌چین اختصاصی نیست). اگر شما بخواهید از اپلیکیشن غیرمتمرکز Golem استفاده کنید، باید توکن GNT را در اختیار داشته باشید.

بنابراین توکن‌ها روی یک بلاک‌چین دیگر، یک دارایی دیجیتال محسوب می‌شوند اما با وجود ارزش بازاری که در اختیار دارند، یک کوین یا ارز دیجیتال با بلاک‌چین مستقل نیستند.

به عبارتی دیگر کوین‌هایی همانند اتریوم می‌توانند بطور کاملا مستقل وجود داشته باشند ولی بر فرض مثال اگر روزی بلاک‌چین اتریوم از بین برود، توکن GNT نیز وجود نخواهد داشت، زیرا این توکن بر روی پلتفرم اتریوم ساخته شده است.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

در بازار ارزهای دیجیتال، یک «توکن» (Token) ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم جابه‌جا می‌شود.

بنابراین در بازار ارزهای دیجیتال مهم‌ترین چیزی که یک توکن را با «کوین» (Coin) متمایز می‌کند،‌ داشتن یا نداشتن بلاک چین مستقل است. طبق این تعریف، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد.

بیت کوین ، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند.

از بزرگترین توکن‌های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوی (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

جالب است بدانید که ۲,۸۰۰ ارز دیجیتال از ۳,۹۰۰ ارز دیجیتالی که در زمان نگارش این مقاله در صرافی‌ها معامله می‌شوند، در حقیقت توکن‌ هستند و از بلاک چین‌هایی مانند اتریوم، بایننس چین (Binance Chain)، ایاس و تزوس استفاده می‌کنند. اولین مرجعی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز کرد، وب‌سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap) بود.

برای اینکه متوجه شوید یک ارز دیجیتال کوین است یا توکن می‌توانید به صفحه اختصاصی آن در وب‌سایت ارزدیجیتال مراجعه کنید.

فراموش نکنید که توضیحات ارائه‌شده درباره تفاوت کوین و توکن، بر اساس ذهنیت موجود در بازار بود. از نگاه کلی‌تر و دقیق‌تر، هر واحد ارزی مستقل در یک شبکه می‌تواند توکن در نظر گرفته شود. با این تعریف، اتر، ارز دیجیتال بومی شبکه اتریوم هم یک توکن محسوب می‌شود، اما در بازار اتر را یک کوین در نظر می‌گیرند.

بیشتر توکن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال، «توکن‌های کاربردی» هستند. این توکن‌ها امکان دریافت کاربرد خاصی از یک پروژه را فراهم می‌کنند که تنها در اکوسیستم مربوط به آن قابل‌استفاده است.

برای مثال، اگر پروژه‌ای با این هدف کار خود را آغاز کند که بلیت اتوبوس‌های بین‌شهری را تنها با توکن‌های مخصوصی بتوان خریداری کرد، در این صورت کاربرد آن توکن تنها برای خرید بلیت‌ها خواهد بود و نمی‌توان به‌عنوان مثال از آن برای خرید غذا از رستوران استفاده کرد. در ادامه مقاله به‌طور مفصل درباره انواع توکن‌ها می‌خوانید.

ساخت توکن برای توسعه‌دهندگان بلاک چینی بسیار راحت‌تر از ایجاد یک بلاک چین و شبکه مستقل است و در بیشتر مواقع پروژه‌ها می‌توانند بدون نیاز به هزینه‌های نجومی برای طراحی یک بلاک چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف اولیه خود برسند.

پروژه‌هایی که قصد توسعه یک بلاک چین را دارند، معمولاً ابتدا از یک بلاک چین واسطه برای خود توکن ایجاد کرده و پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه سکه (ICO) برگزار می‌کنند و در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال دیگر توکن‌های خود را پیش از راه‌اندازی پروژه به فروش می‌رسانند. ارزش این توکن‌ها رابطه مستقیمی با وضعیت پروژه و حرکت آن در راستای اهدافش خواهد داشت.

همچنین، برخی توکن‌ها پس از اینکه به حد کافی توسعه پیدا کردند، به‌دنبال ایجاد بلاک چین اختصاصی خودشان می‌روند و به کوین تبدیل می‌شوند.

در حالی که کوین‌ها هر کدام می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، توکن‌ها روی کیف پول‌های بلاک چینِ میزبان ذخیره می‌شوند. به‌عنوان مثال، تمام توکن‌های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول‌ها و آدرس‌های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید، چون یک کوین است. در ادامه درباره کیف پول‌‌های توکن‌ها بیشتر می‌خوانید.

کوین با توکن چه تفاوتی دارد؟

یکی از چالش‌هایی که ممکن است برای کسانی که در بازار ارزهای دیجیتال فعالیت می‌کنند بوجود آید، بعد از آشنایی با مفهوم آن، وجود تنوع در دنیای رمزارزها است. ما امروز می‌خواهیم درمورد اصلی ترین دسته بندی ارزهای دیجیتال صحبت کنیم، موضوعی چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ که بر ساختمان آنها دلالت می‌کند.

یادآوری – ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال یا بهتر بگوییم رمزارز، ارزییست مجازی و دیجیتالی که توسط علوم رمزنگاری کامپیوتری برای انجام تراکنش‌های خود استفاده می‌کنند. توسط رمز ارزها می‌توان بدون وجود هیچ گونه واسطه (همتا به همتا) بر بستر بلاکچین تراکنش‌های مالی انجام داد. با انجام هر تراکنش‌ اطلاعات مربوط به آن در دفتر کل ثبت می‌شود. محل ذخیره سازی ارزهای دیجیتال کیف پول‌های مخصوص به آن است.

کوین- توکن

در دنیای ارزهای دیجیتال هر پروژه ای که بر بستر بلاکچین خلق می‌شود، توکن یا کوینی را جهت برآوردکردن منافع اقتصادی خود تولید و روانه بازار می‌کند. ما ارزهای دیجیتال را در قالب کوین و توکن می‌شناسیم. اما تفاوت این دو چیست؟

همانطور که در بالا گفتیم شبکه ارزهای دیجیتال بلاکچین است، بلاکچین بستری است که پروژهای رمزارزی را اجرا و تبادلات آنها را فراهم می‌کند. حال اگر ارزی بلاکچین یعنی یک خصوصی برای پروژه خود ایجاد کرده باشد ما آن را به عنوان کوین بومی آن بلاکچین می‌شناسیم. مانند بیت کوین، بایننس کوین.

کوین ها چگونه ساخته می‌شوند؟

سکه‌ها توسط عملیات استخراج یا ماینینگ Mining تولید می‌شوند، فرآیند استخراج که معمولاً با استفاده از پروتکل‌های اجماع کار (PoW) یا اثبات سهام (PoS) انجام می‌شود. در پروتکل اجماع کار از کامپیوترهایی (asic) جهت انجام تراکنش‌ها استفاده می‌شود و کوین های بومی مخصوص به همان بلاکچین را به عنوان پاداش به ماینرها می‌دهد. اما تراکنش ها در مکانیسم‌ PoS بر اساس نگهداری سکه تأیید و ایجاد می‌شود. بنابراین شبکه برای انجام تراکنش ها نیازمند ذخیره ‌سازی کوین بومی خود است. به همین دلیل به کسانی که رمز ارزهای خود را در این شبکه ذخیره و قفل کنند، ارزدیجیتال پاداش می‌دهد. در الگوریتم اثبات سهام خبری از ماینر نیست به همین دلیل پردازش های پیچیده برای انجام تراکنش‌ها وجود ندارد بنابراین کارمزد کمتر و سرعت پردازش تراکنش‌ها بیشتر خواهد بود. علاوه بر این نیز، از سکه های رمزنگاری برای پرداخت هزینه تراکنش در شبکه های خود استفاده می شود.
شبکه رمزارزها غیرمتمرکز است و بر هیچ مرجع مرکزی متکی نیستند. در عوض، مدیریت تمام تراکنش ها بر عهده گره‌های کامپیوتری است. تراکنش ها بر اساس مقررات و قرارداد هوشمند تایید می‌شوند و تنها زمانی اجرا می شوند که شرایط توافق شده از سوی طرفین معامله برآورده شود.

توکن ارزدیجیتالیست که از طریق قرار داد هوشمند بر روی فناوری بلاکچین ارز دیگری پیاده‌سازی می‌شود. توکن‌ها تابع مقررات و پروتکل های بلاکچین حامی خود هستند می‌شوند و با ارز دیجیتال بومی آن شبکه سازگاری دارند.
به عنوان مثال، تتر (USDT) یک توکن است که با استفاده از استانداردهای ۲۰ERC در شبکه اتریوم عمل می کند. پروژه های ارزهای دیجیتال از چندین استاندارد برای تولید توکن استفاده می کنند. از پرکاربردترین استانداردها ۲۰ERC و ۷۲۱ERC هستند و توکن هایی را فراهم می کنند که با بلاک چین اتریوم ادغام می‌شوند. استاندارد ۲۰ERC برای پشتیبانی از توکن هایی که با مجموعه DApps اتریوم ادغام می شوند و ۷۲۱ERC برای ایجاد توکن های غیر قابل تعویض طراحی شده است. البته یک ارز محدود به انتخاب یک چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ بلاکچین نیست و می‌تواند با انعقاد قراردادهای دیگر بر روی سایر بلاکچین ها پیاده سازی شود.
در اینجا باز هم تتر مثالی خوبی برای این موضوع است زیرا تتر تحت بلاکچین شبکه ترون با استناندارد TRC20 نیز می‌باشد. تتری که بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده باشد می تواند به هر آدرس دیگر اتریوم منتقل شود.

از توکن ها در درجه اول به عنوان دارایی های دیجیتال ارز بومی آن شبکه استفاده می‌شود. می توان از آنها برای پاداش دادن در پروژه های مختلف مانند بازی های تحت بلاکچین و استیک کردن دارایی، جذب سرمایه یا پرداخت هزینه استفاده کرد. در ادامه به انواع توکن از لحاظ کاربرد می‌پردازیم:
• توکن های کاربردی
• توکن های تراکنش
• توکن های امنیتی
• توکن های غیر قابل تعویض
• نشانه های حکومتی

توکن های کاربردی

توکن های کاربردی یا Utility به کاربران امکان دسترسی به سرویس‌های مبتنی بر بلاکچین را می‌دهند. به عنوان مثال، مرورگر Brave از توکن BAT برای پرداخت پاداش به کاربران در ازای در مشاهده تبلیغات استفاده می‌کند. یا می‌توان توکن AXS را مثال بزنیم که به عنوان پاداشی برای بازیکنان بازی Axie infinity پرداخت می‌شود.

توکن های تراکنش

برای تراکنش های مالی همانند ارزهای فیات نیازمند ثبات ارزش در ارزهای دیجیتال هستیم. به ارزهایی که قیمت ثابتی دارند استیبل کوین می‌گوییم. مانند تتر (USDT)، Binance USD (BUSD) و Dai (DAI. پتوانه استیبل کوین ها ارز فیات است و معمولاً به آن متصل می شوند. استیبل کوین‌ها از نوسانات قیمت در امان هستند و به عنوان ارزی برای مبادله و ذخیره ارزش استفاده می‌شوند.

توکن های امنیتی یا اوراق بهادار

توکن های امنیتی، سهام های اوراق بهادار دنیای ارزهای دیجیتال هستند. با داشتن این توکن ها دارندگان با توجه به میزان دارایی، سهامدار شرکتی هستند که در آن سرمایه گذاری کرده اند. مانند توکن aapl که نسخه رمزارزی سهام کمپانی اپل است.

توکن های غیر قابل تعویض

توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) توکن‌های رمزنگاری منحصربه ‌فردی هستند که برای نمایش دیجیتالی مالکیت محتوای منحصربه ‌فرد استفاده می‌شوند. آنها را می توان داد و ستد یا مبادله کرد، با این حال، غیرقابل جایگزین هستند و بنابراین نمایش ارزش آنها با یکدیگر غیرممکن می شود.از توکن هایی که در زمینه رمزنگاری دیجیتالی دارایی های منحصر به فرد فعالیت می‌کنند توکن چیلیز CHZ است.

توکن های حاکیمتی

توکن‌های حاکمیتی توکن هایی هستند که به دارندگان آن حق رای دهی به تغییرات و پروژه های یک پروژه را در بلاک چین می‌دهد. با انجام این کار، کاربران می‌توانند به صورت مستقیم بر عملکرد یک پروتکل در بلاکچین تأثیر بگذارند. AAVE یک توکن حاکمیتیست که به مالکان آن قابلیت اخذ وام و وام دهی را می‌هد. وام دهندگان با سپرده گذاری دارایی خود در استخرهای نقدینگی سود کسب می کنند. سپس وام گیرندگان می توانند از رمزارزهای خود به عنوان وثیقه برای گرفتن وام فوری با استفاده نقدینگی موجود در استخر استفاده کنند.

تفاوت کوین و توکن

• کوین ها برای استفاده مستقیم به عنوان ارز و به عنوان ذخیره ارزش ایجاد شدند. به عبارت دیگر، دارندگان کوین می توانند از آنها برای پرداخت هزینه کالا و خدمات استفاده کنند. از سوی دیگر، در حالی که توکن‌ها می‌توانند برای پرداخت‌ها استفاده شوند، آنها کاربردهای دیگری نیز دارند و در DeFi، بازی و DEX سهیم هستند.

به عنوان مثال، AAVE توکن پروتکل Aave است. Aave در عین اینکه توکن حاکمیتیست یک پروتکل DeFi نیز هست که به کاربران اجازه می دهد تا فعالیت های وام و استقراض کریپتو را بدون واسطه متمرکز انجام دهد. Aave بر روی شبکه اتریوم ساخته شده است و همه تراکنش‌های آن‌ها از توکن‌های AAVE استفاده می‌کنند که روی استاندارد توکن محبوب ERC20 اجرا می‌شوند.

• کوین ها بر روی یک پلتفرم بلاکچین ایجاد می شوند. این پروژه باید پروتکل‌های امنیتی و سیستم‌های پاداش را طراحی کند، همچنین نحوه ایجاد یک سکه، نحوه مدیریت عرضه سکه و نحوه ثبت و پردازش تراکنش‌ها را تنظیم کند.
در حالی که توکن‌ها تابع پروتکل‌های موجود بلاکچینی هستند که با آن قرارداد دارند. بالاتر اشاره کردیم که یک توکن می تواند روی چندین بلاکچین پیاده سازی و اجرا شود.از مزایای این کار سرعت و انعطاف‌پذیری را به توکن‌ها می‌دهد و می‌توان آن‌ها را راحت‌تر با سایر دارایی‌های دیجیتال مبادله کرد. به عنوان مثال، تتر توکن‌هایی را در چندین بلاک چین صادر می‌کند، از جمله اتریوم، ترون، بیت‌کوین، الگوراند، SLP و OMG.

سخن پایانی

توکن ها و سکه ها هر دو دارایی دیجیتال هستند و کاربردهای مشترکی می‌توانند داشته باشند. علاوه بر این برای نشان دادن ارزش و به عنوان وسیله مبادله می توانند بکار روند. تفاوت اصلی بین توکن و کوین این است که کوین‌ها روی بلاک چین خود اجرا می‌شوند، در حالی که توکن ها اینطور نیستند و برای اجرا نیازمند بلکچین کوین‌ها هستند که با قرار داد هوشمند بر روی آن تعبیه می‌شوند . در عوض، توکن ها این قابلیت را دارند که بر روی چند بلاکچین های اجرا شوند.
سکه‌ها که عمدتاً برای تبادل و ذخیره ارزش استفاده می‌شوند اما توکن ها می‌توانند کاربردهای بیشتری داشته باشند. توکن‌ها و سکه‌ها بخش‌های مهم اکوسیستم کریپتو هستند که به کاربران اجازه می‌دهند از طریق دارایی‌های دیجیتالی فعال شده با بلاکچین تعامل داشته باشند. یک سرمایه گذار آگاه با درک تفاوت های جزئی اما اساسی بین یک توکن و یک سکه می‌تواند کسب سود کند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

غالب افرادی که تازه وارد عرصه معاملات ارزهای دیجیتال میشوند در بررسی تفاوت بین کوین و توکن گیج میشوند و گاهی اوقات این اصطلاحات را به جای یکدیگر به کار میبرند و یا هنگام مراجعه برای کیف پول دیجیتال خود، از نام هر دو آنها همزمان استفاده میکنند. در حالی که تفاوت زیادی بین کریپتو کوین‌ها و کریپتو توکن‌ها وجود دارد که هر کسی که قصد ورود به معاملات ارزهای دیجیتال را داشته باشد، باید آنها را بداند.

تفاوت کوین و توکن

کوین چیست؟

کوین‌ها یا همان سکه‌های دیجیتال، درواقع نوعی از دارایی هستند که بلاکچین مخصوص به خود را دارند. برای مثال میتوان به ارزهایی مانند بیت کوین، لایت کوین و یا اتر اشاره کرد که هر یک از آنها بلاکچین خاص خود را دارند.

درواقع چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ میتوان گفت که بیت کوین فقط در بلاکچین بیت کوین کار میکند، اتر فقط در بلاکچین اتریوم کار میکند و به همین شکل، دیگر انواع کوین‌ها نیز فقط در بلاکچین مخصوص خودشان کار کرده و ارزش دارند.

معاملات سکه‌های دیجیتال میتوانند بین فردی با فرد دیگر انجام شود اما در طی این معامله، هیچگونه سکه فیزیکی‌ای هنگام ارسال و یا دریافت آنها، جا به جا نمیشود. تمامی این سکه‌ها داده‌هایی در این پایگاه داده عظیم جهانی هستند و این پایگاه داده (یا همان بلاکچین) کلیه معاملات مربوط به این سکه‌ها را ردیابی کرده و آنها را بررسی و تایید میکند.

اگر با بلاکچین آشنایی ندارید، حتما سعی کنید اطلاعاتی درباره آن به دست آورید. چرا که درک مفهوم بلاکچین در درک تفاوت کوین و توکن اهمیت زیادی دارد.

کوین چگونه استفاده می شود؟

تفاوت کوین و توکن

سکه‌های دیجیتال فرقی با سکه‌های فیزیکی ندارند و معمولا به همان شکلی استفاده میشوند که ما از سکه‌ها در دنیای واقعی استفاده میکنیم. یعنی درواقع آنها هم دقیقا مثل سکه‌های دنیای واقعی، ارزش مالی داشته و به عنوان پول استفاده میشوند.

همانطور که ما در دنیای واقعی برای نگهداری سکه‌هایمان از قلک یا کیف پول استفاده میکنیم، در بستر مجازی نیز انواع مختلفی از کیف پول‌های الکترونیکی وجود دارند که میتوانیم سکه‌های دیجیتال خود را در آنها ذخیره کنیم. پس در کل میتوان گفت که سکه‌ها از لحاظ مالی تفاوتی با پول واقعی ندارند. از سکه‌ها به هدف‌های مختلفی استفاده میشود که برای مثال میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

– یکی از ویژگی‌های مهم کوین‌ها در این است که میتوان آنها را ذخیره کرد و بعدا آنها را با چیز مفید دیگری معاوضه کرد.

بیت کوین میتواند مثال خوبی برای توضیح تمام این موارد باشد تا بتوانید به خوبی کارایی سکه‌ها را درک کنید. از بیت کوین می‌توان برای پرداخت قیمت مربوط به انواع مختلفی از کالاها و خدمات در سراسر فضای اینترنت استفاده کرد و حتی در بسیاری از مکان‌های واقعی نیز می‌توان آن را به کار برد.

تفاوت کوین و توکن

همچنین بیت کوین این قابلیت را دارد که برای مدت زمانی طولانی آن را ذخیره کنید و هیچ اتفاقی هم برایش نمیافتد و بعدها اگر بخواهید میتوانید آن را با چیزی با ارزش برابر با مقدار بیت کوینی که دارید، معاوضه کنید. علاوه بر این تمامی چیزهایی که خریداری میکنید میتوانند به واحد بیت کوین قیمت گذاری شوند.

به جز این کاربردهای پولی و مالی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد اما انواع دیگری از سکه‌های دیجیتال هستند که ویژگی‌های بیشتر و مفیدتری به عنوان یک نوع پول دارند. با هم ویژگی‌های برخی از آنها را بررسی میکنیم:

– اتر (Ether)

از اتر به عنوان واحد پول برای معاملات شبکه اتریوم استفاده میشود که در آن میتوان روی اتریوم، توکن ایجاد کرد اما برای ارسال این توکن‌ها به اتر نیاز است.

– نئو (NEO)

نئو نیز مانند دیگر انواع سکه‌های دیجیتال، در کیف پولتان ذخیره شده و روی آن سود میرود. سود سهام کریپتو کوین‌ها به انواع خاصی از دارایی‌ها اهدا میشود. به سهام نئو، GAS گفته میشود. این مبلغ به کاربرانی پرداخت میشود که سکه‌ها را در کیف پول خود ذخیره میکنند. این امکان فقط در بلاکچین‌هایی وجود دارد که از توافق PoS (Proof of Stake) پیروی میکنند. برای انتقال نئو نیز مانند اتر باید مقداری GAS به عنوان هزینه تراکنش بپردازید.

– دَش (DASH)

دش این امکان را به کاربران میدهد که برای به روزرسانی شبکه DASH کسانی که به اندازه کافی دَش داشته باشند، میتوانند برای تصمیم گیری در مورد بروزرسانی‌ها رای دهند و درواقع برای بروزرسانی از نظرات و ایده‌های کاربران نیز استفاده میکنند.

تفاوت کوین و توکن

علاوه بر موارد گفته شده انواع دیگری از سکه‌های دیجیتال نیز وجود چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ دارند. در وب سایت Coinmarketcap تا به حال بیش از 900 نمونه مختلف از سکه‌های دیجیتال نام برده شده است. امروزه بزرگترین دارایی‌های دیجیتال همگی با سکه‌های دیجیتال ارزش گذاری میشوند.

نکته: در کنار اسم هر یک از کریپتو کوین‌ها، تیکری 3 یا 4 حرفی نوشته میشود که نشانگر نام آن است. در عمده معاملات نیز از همین تیکرها به جای نام کامل آن سکه استفاده میشود. برای مثال تیکر بیت کوین به صورت BTC نوشته میشود.

توکن چیست؟

اغلب توکن‌ها را نیز سکه‌های دیجیتال مینامند اما این درست نیست و درواقع یک تفاوت عمده بین توکن‌ها و کوین‌ها وجود دارد.

توکن‌های در بلاکچین‌های موجود ایجاد میشوند. پلتفرم اتریوم متداول‌ترین پلتفرم بلاکچین برای ایجاد توکن است و به توکن‌هایی که در آن ساخته میشوند ERC-20 گفته میشود.

علاوه بر اتریوم، پلتفرم‌های دیگری نیز مانند NEO، Waves، Lisk و Stratis نیز وجود دارند که میتوان روی آنها توکن ایجاد کرد. هر کس میتواند توکن دلخواه خود را در یکی از این سیستم‌ها ایجاد کند.

ایجاد توکن کار خیلی راحتی نیست و معمولا به تازه واردها توصیه نمیشود اما اگر کسی کمی تجربه برنامه نویسی داشته باشد میتواند ساخت آنها را امتحان کند.

هدف استفاده از توکن‌ها

پس از ایجاد توکن، معمولا از آنها برای فعال کردن برنامه‌های خاصی استفاده میشود. به عنوان مثال Musicoin توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به آپشن‌های مختلفی را در بستر Musicoin میدهد، مانند تماشای کلیپ موسیقی یا پخش آهنگ. برخی توکن‌ها نیز به هدف نمایش چیزی فیزیکی ایجاد میشوند.

از تفاوت کوین و توکن چه می‌دانید؟

آیا تفاوتی میان توکن، کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی وجود دارد؟

به طور خلاصه، بله. تفاوت‌هایی اعم از بزرگ و کوچک میان توکن، کوین، ارزدیجیتال و ارز مجازی وجود دارد. برای مثال، وقتی صرافی JPMorgan Chas e جی پی ام کوینِ (JPM Coin) خودش را ارائه داد، آن را به‌عنوان «کوین دیجیتال» معرفی کرد. این در حالی است که لیبرای فیسبوک به‌عنوان یک « رمزارز » منسجم معرفی شد. همین امر می‌تواند یکی از دلایلی باشد که چرا قانون‌گذاران سراسر جهان پیرامون این رمزارز بسیار نگران شده‌اند.

با این اوصاف، در حالی که JPM Coin و لیبرا از لحاظ طراحی متفاوت هستند، اما در هر دو مورد، صاحب‌نظرانِ مبحث تمرکززدایی آن دو را به ‌عنوان «رمزارز» نپذیرفته بلکه به‌ عنوان «پول دیجیتال» یا «ارز دیجیتال» پذیرفته‌اند و اساسا به این دلیل است که هر دو توسط شرکت‌ها اداره می‌شوند و از این رو متمرکز هستند. متاسفانه این موضوع چندان ساده نیست: در حالی که ایدۀ اصلی رمزارزها تمرکززدایی است، برخی از آن‌ها تا حدی متمرکز هستند.

بنابراین، رمزارز یک ارز دیجیتال یا مجازی است (ظرافت معنایی این دو بعدا در همین مقاله بحث خواهد شد) که توسط رمزنگاری مستحکمی ساخته شده اند که آن را بسیار ایمن و تغییرناپذیر می‌کند. اکثر رمزارزها بر فناوری بلاک چین بنا نهاده شده‌اند. بلاک چین یک دفترکل توزیع شده است که توسط شبکه‌ای غیرمتمرکز از کامپیوترها تشکیل می‌شود. با این حال، از لحاظ فنی وجود رمزارزهای مستقل از بلاک چین نیز ممکن است. به‌عنوان نمونه، Digicash که یکی از ابتدایی‌ترین شیوه‌های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری‌شده در اوایل دهه 90 میلادی است، دارای بلاک چین نبود.

امر از این هم پیچیده‌تر است. حتی در میان همین رمزارزهای (برپایۀ بلاک چین) مرسوم نیز زیرشاخه‌هایی وجود دارند. مثلا نئو (NEO) یک کوین است، در حالی که باینانس کوین (BNB) یک توکن است. همان طور که متوجه شده‌اید، سردرگمی‌های زیادی در دنیای کریپتو پیرامون این اصطلاحات وجود دارد، که این مقاله بر آن است به روشن‌سازی آن‌ها بپردازد.

کوین چیست؟

کوین‌های دیجیتالی هستند که بومی بلاک چین خودشان اند.

بیت کوین (BTC)، مونرو (XMR) و اتریوم (ETH) نمونه‌هایی از «کوین»‌های رمزارزی شده هستند. اما نقطه اشتراک این‌ها چیست؟ همۀ این‌ها در دفترکل مستقل خودشان وجود دارند: بیت کوین بر روی نسخۀ اولیه بلاک چین بیت کوین اجرا می‌شود، اتریوم از طریق بلاک چین اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد، مونرو بر روی بلاک چین مونرو موجود است و… . همۀ این‌ها قابلیت ارسال، دریافت و استخراج را دارند.

همان طور که از اسمشان پیداست، کوین‌ها قابلیت‌هایی مشابه پول دارند: قابل تعویض، قابل تقسیم و قابل حمل هستند و عرضۀ آن‌ها محدود است. پس به طور معمول، کوینِ رمزارزی به‌عنوان پول نقد استفاده می‌شود: برای پرداخت بهای کالاها (اگر چه مقبولیت آن‌ها برای خرده‌فروشی تا کنون کم بوده است). با این حال، استثناهایی نیز وجود دارند: با وجود اینکه اتریوم تمام مشخصه‌های یک کوین را دارد، فراتر از قوانین «پول»ِ خودش عمل می‌کند. به این دلیل که در بلاک چین اتریوم و برای تسهیل تراکنش‌ها استفاده می‌شود.

دیگر اصطلاح، اصطلاح «آلت کوین» است. این عنوان را از آن جا قرارداده‌اند که چون جایگزینی برای بیت کوین(رمزارز اولیه) عمل می‌کنند. بسیاری از آلت کوین‌ها فورک و انشعابات چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ بیت کوین هستند و با استفاده از پروتکل متن باز بیت کوین توسعه یافته‌اند – مثل لایت کوین (LTC) و دوج کوین (DOGE) – اما اتریوم و مونرو نیز با اینکه به کلی بر روی یک بلاک چین جدید ساخته شده‌اند، به‌عنوان آلت کوین شناخته می‌شوند. بنابراین، هنگام تعریف یک آلت کوین باید این سوال را پاسخ داد: آیا آلت کوین یک کوین رمزارزی است که بلاک چین مخصوص خودش (غیر از بیت کوین) را دارد؟ اگر جواب مثبت باشد، در این صورت یک آلت کوین است.

پس توکن چیست؟

دارایی‌های دیجیتالی که می‌توانند داخل اکوسیستم یک پروژه به خصوصی استفاده شوند.

اصلی ترین تفاوت کوین و توکن در این است که توکن نیازمند بستر بلاک چین دیگری برای اجرا است. اتریوم، غالبا به خاطر قابلیت قرارداد هوشمند خود، یکی از رایج‌ترین بسترها برای ساخت توکن است. توکن‌های ساخته شده در بلاک چینِ اتریوم معمولا به‌عنوان ERC-20 tokens شناخته می‌شوند؛ مثلا مشهورترین استیبل کوین این صنعت یعنی تتر (USDT) اینگونه است. البته بسترهای دیگری نیز برای توکن وجود دارند، مثل نئو یا ویز (Waves).

با وجود اینکه از توکن‌ها به‌عنوان وسیلۀ پرداخت می‌توان استفاده کرد (به اصطلاح «ارز توکن»)، اما هدف آن‌ها در مقایسه با کوین‌ها متفاوت است.

بسیاری از توکن‌ها به این منظور ساخته شده‌اند که در برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکۀ آن‌ها مورد استفاده قرار بگیرند. اصطلاحا به این‌ها توکن‌های ابزاری «utility tokens» می‌گویند. هدف اصلی این است که به دارندۀ توکن‌ها دسترسی به عملکرد پروژه مربوطه را بدهند؛ مثل بیسیک اتنشن توکن (BAT). BAT، یک توکن ERC-20 است. (یعنی بستر بلاک چین آن، اتریوم است) و برای ارتقای تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. تبلیغ کنندگان به وسیلۀ توکن‌های BAT، تبلیغات را می‌خرند و سپس این توکن بین ناشران و کاربران اینترنتی، به ترتیب به‌عنوان جایگزینی برای میزبانی تبلیغات و جایگزینی برای مشاهدۀ آن‌ها توزیع می‌شود.

در ادامه توکن های بهادار «security tokens» وجود دارند که نمایانگر سرمایه‌گذاری شخصی در یک پروژه است. اگرچه ارزش خود را از استارتاپی که حامی پروژه است می‌گیرند، اما به دارندۀ توکن مالکیت حقیقی آن استارتاپ را نمی‌دهند. مردم این نوع توکن‌ها را فقط با احتمال افزایش قیمت آن در آینده خریداری می‌کنند؛ رونق تمامِ عرضه اولیه کوین‌ها (ICO) به همین دلیل است. اما متاسفانه مردم درحالی توکن‌های بهادار می‌خریند که به شکل توکن های ابزاری درآمده بودند. معمولا توکن‌های بهادار تحت نظارت‌های موشکافانه قرار دارند و سیاست‌های فراگیرِ «مشتری خود را بشناس (KYC)» را در جایی غیر از بازار عرضه اولیۀ کوین اعمال می‌کنند.

فرق ارز مجازی و ارز دیجیتال چیست؟ این دو کلمه هم معنا هستند؟

خیر؛ یکی از عبارات انتزاعی‌تر و دیگری محسوس‌تر است.

این موضوع، از موضوع تفاوت کوین و توکن آسان‌تر است. «ارز دیجیتال» یک عبارت کلی است که برای توصیف هر نوع پول الکترونیکی استفاده می‌شود. چه ارز مجازی باشد و چه رمزارز (این دو عبارت نیز با هم تفاوت‌هایی دارند). مفهوم ارز دیجیتال ابتدا در سال 1983 یک مقاله تحقیقاتی توسط دیوید چام (David Chaum) ارائه شد، که بعدا آن را در قالب Digicash پیاده سازی کرد.

خصیصۀ معین‌کننده ارز دیجیتال این است که تنها به شکل دیجیتالی یا الکترونیکی وجود دارند و بر خلاف اسکناس دلار یا سکۀ واقعی، نامحسوس هستند. این‌ها تنها می‌توانند از طریق والت‌های الکترونیکی یا شبکه‌های متصل به مالکیت در آمده و خرج شوند. به طور معمول هیچ واسطه‌ای (هیچ بانکی) در کار نیست، و به همین دلیل است که تراکنش‌ها آنی است و کارمزدهای بسیاری کمی اعمال می‌شود. خبر خوب: ارز دیجیتال و پول دیجیتال یکی است.

بنابراین، کوین، توکن و ارز مجازی همگی ارز دیجیتال هستند.

ارز مجازی یک موجودیت متفاوت است، اگر چه از لحاظ تعریف، دیجیتال است. از آنجایی که در ابتدا بانک مرکزی اروپا این اصطلاح را در سال 2012 تعریف کرد، ارز مجازی یک «پول دیجیتالی که در یک محیط کنترل نشده قرار دارد، توسط توسعه دهندگانش منتشر و مدیریت می‌شود و به‌عنوان یک شیوۀ پرداخت در میان اعضای یک جامعۀ مجازی خاصی استفاده می‌شود.» است. نمونه بارز ارزهای مجازی که بر مبنای رمزنگاری نیستند، پول‌هایی است که در بازی‌های ویدیوئی تلفیق شده‌اند، مثل توکن‌‌های World of Warcraft، کارت‌های نقدی GTA Online و یا امتیازهای FIFA که یکی از بازی‌های معتبر شرکت بازی سازی EA Sports است. این‌ها معمولا در فضای بازی مربوطه قرار دارند و برای قفل‌گشایی پاداش‌هایی چون آیتم‌ها یا انیمیشن‌ها استفاده می‌شوند.

بنابراین، برخلاف پول‌های عادی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی نمی‌توانند توسط یک بانک مرکزی یا مرجع نظارتیِ بانکی دیگر منتشر شود، و همین امر نشانگر عدم ثباتی است که این ارزها در معرض آن قرار دارند. از این رو، رمزارزها به کلی جدا از ارزهای مجازی هستند و حداقل مطابق با کتاب AP Stylebook نباید با یکدیگر اشتباه شوند، در حالی که هر دو در گروه بزرگ «ارزهای دیجیتال» قرار دارند.

آیا این تعاریف جهان شمول است؟

خیر، چرا که این فضا به طور مستمر در حال تحول و تکامل است.

رمزارزها، همانطور که می‌دانیم، تنها ده سال است که وجود دارند، و این در حالی است که اکثر سازمان‌های دولتی تنها سه تا پنج سال است که به آن‌ها توجه می‌کنند، و این از وقتی است که محبوبیت بیت کوین به طور قابل ملاحظه‌ای به همراه ارزش آن افزایش پیدا کرد. نکتۀ قابل توجه این است که لیبرای فیسبوک تحریکات دیگری را در میان ناظران مالی ایجاد کرده است: برخی کشورها در حال ایجاد کارگروه‌هایی هستند تا بررسی کنند لیبرا چیست و چگونه می‌توان آن را کنترل کرد.

بنابراین، تعریف رمزارزها، در بین، یا حتی در داخل حوزه‌های قضایی متفاوت است: تنها در ایالات متحده، پنج سازمان قانون‌گذاری مختلف، بر مبنای قلمروی خود، پنج تعریف مختلف برای رمزارزها ارائه داده‌اند. بدین ترتیب، IRS رمزارز و دیگر ارزهای مجازی را دارایی تلقی می‌کند. کمیسیون بورس و اوراق بهادار می‌پندارد که این‌ها نشانگر اوراق بهادار هستند. این در حالی است که شبکۀ اجرای جرایم مالی بر این باور است که رمزارز همان پول است. علاوه بر این، بستر نظارتی رمزارزهای ژاپن رمزارز را به‌عنوان «ارزش دارایی» تعریف می‌کند، و رئیس بانک مرکزی روسیه سابقا بیت کوین را «جانشین ارز» نامید.

علاوه بر این، با توجه به اینکه این فضا با سرعت شگرفی در حال تکامل است و اینکه غالبا قانون‌گذاران از این قافله عقب مانده‌اند، منصفانه است که فرض کنیم در آینده عبارات جدیدی برای ارزهای دیجیتال ظهور خواهند کرد و همین امر باعث می‌شود به روز بودن نسبت به عبارات و اصطلاحات رایج اهمیت پیدا کند.